listen
Η χώρα του Ποτέ Ποτέ της 1ης Δεκέμβρη δεν ξέρει που να πρωτοσταθεί. Η τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη, σωτήρια όπως ανακοίνωσαν η κυβέρνηση και οι δημοσιογράφοι, δεν μπόρεσε να πείσει τα χαμένα παιδιά. Την προσοχή τους τράβηξε η περιπέτεια της καρκινοπαθούς που νοσηλευόταν φρουρούμενη γιατί ο διοικητής του νοσοκομείου αποφάσισε πως η πιστοποίηση της ανθρώπινης υπόστασης εξαρτάται από ένα νομιμοποιητικό έγγραφο και μια σφραγίδα. Και για να μην παρασυρθούν στην εγχώρια εποχή των παγετώνων έφυγαν αμέσως για το ταξίδι στον πλανήτη.
Με κόκκινα τακούνια. Έτσι κατεβαίνουν στους δρόμους οι συμμετέχοντες της διεθνής πρωτοβουλίας Walk a mile in her shoes. Και είναι οι περισσότεροι άνδρες. Βέβαια μπορούν στη διαμαρτυρία, στο δρόμο να συμμετέχει όποιος θέλει. Αλλά αν είσαι άνδρας φίλε μου, θα πρέπει να πορευτείς το μίλι φορώντας τακούνια. Με αυτόν τον τρόπο η πρωτοβουλία "Walk a mile in her shoes" , ή για να το εξελληνίσουμε "Έλα για ένα χιλιόμετρο στη θέση της" καλεί σε διαμαρτυρίες με στόχο την κοινωνική αφύπνιση ενάντια στην κακοποίηση των γυναικών. Στο στόχαστρο των τακουνιών τους η σεξουαλική κακοποίηση, ο βιασμός, η βία με θύμα το άλλο φύλο.
Μετά ο δρόμος μας έβγαλε στη Μαδρίτη. Εκεί παρακολούθησαν τα μαθήματα που οργάνωσαν οι καθηγητές και οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Computelsense της Μαδρίτης στους δρόμους, σε πλατείες, σε χώρους στην πόλη. Μετά τα κόκκινα τακούνια που φόρεσαν οι άνδρες στον Καναδά την Κυριακή αυτή ηταν η πιο ευφάνταστη κίνηση διαμαρτυρίας της εβδομάδας. Και το όνομα αυτής: La Compu en la calle.
129 καθηγητές του Πανεπιστημίου Computelsense της Μαδρίτης πραγματοποίησαν 102 μαθήματα και εργαστήρια Ιατρικής, Χορού, Μουσικής, Φωτογραφίας, Φυσικής, Ιστορίας αλλά και πολλών άλλων ειδικοτήτων σε δημόσιους και ανοιχτούς χώρους, όπως πλατείες, πάρκα και βιβλιοθήκες σε όλο το κέντρο της Μαδρίτης.
Σκοπός αυτή της πρωτοβουλίας ήταν να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές που πραγματοποιούνται από την κυβέρνηση του Ραχόι και του Λαϊκού Κόμματος στον τομέα της εκπαίδευσης, αλλά και για να αναδείξουν την αναγκαιότητα και αξία του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Έτσι ξεκινά η ανταπόκριση του @mpatman στο radiobubble news [ Το πανεπιστήμιο στους δρόμους της Μαδρίτης (28/11/2012) ]
Μερικά παραδείγματα από τις διαλέξεις/μαθήματα που πραγματοποιήθηκαν ήταν: "Ψυχολογία του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου", “Δημοσιογραφική δεοντολογία" "Οικονομία. Είναι Επιστήμη;" ή "Νομιμότητα & νομιμοποίηση.Το δικαίωμα στην αντίσταση & τα όρια της υπακοής". Αλλά για περισσότερα και μαζί τα hashtags, πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση το πανεπιστημίου και το μανιφέστο της κίνησης θα πρέπει να πεταχτείτε μέχρι το radiobubble news.
Στη συνέχεια ο δρόμος έβγαλε τα χαμένα παιδιά στην Παλαιστίνη όπου πανηγύρισαν μεν για τη διπλωματική επιτυχία αλλά κυρίως στάθηκαν μαζί , αλληλέγγυα, με τα παιδιά που με πέτρες στα χέρια στέκονται απέναντι στα τανκς και τις μπουλντόζες του Ισραήλ.
Και πέταξαν για να βουτήξουν στα νερά του Ατλαντικού για να βρουν έναν εξαφανισμένο 14χρονο σύντροφό τους. Τον λένε Pablo Miguez και η ιστορία του, βγαλμένη από τις χειρότερες ώρες της ανθρωπότητας, μέσα από το κολαστήριο της ESMA (Εscuela Mecanica de la Armada/ Σχολή Mηχανικών του Ναυτικού) ήταν αυτή που ενέπνευσε τη γλύπτρια Claudia Fontes να φτιάξει το συγκλονιστικό έργο της Reconstrucción del retrato de Pablo Míguez στη μέση της θάλασσας του Rio de la Plata, στα όρια του Parque de la Memoria, προς τιμή των θυμάτων των "πτήσεων θανάτου".
Οι δίκες αυτές ήταν η αφορμή να φτάσω εγώ σε αυτό το γλυπτό. Γιατί πέρα από το γεγονός ότι τα θύματα της χούντας της Αργεντινής ζητούν δικαίωση, πέρα από τη φρίκη του να βρίσκεσαι βασανισμένος και ναρκωμένος σε ένα αεροπλάνο λίγο πριν οι βασανιστές σου σε εξαφανίσουν ρίχνοντάς σε στη θάλασσα, πέρα από τις σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ιστορίας που σε κάνουν να ντρέπεσαι, κάποτε μπαίνουν οι μικρές αχτίδες που σε συγκινούν, παίζουν με τη θάλασσα και το γυαλιστερό μέταλλο του γλυπτού παιδιού που κοιτάζει προς τον ορίζοντα επιπλέοντας για πάντα στο νερό, αντανακλώντας την ελπίδα μαζί με τα πολλά χρώματα του νερού.
Και με αυτή την ελπίδα από τη Νότια Αμερική τα χαμένα παιδιά πέρασαν στη Βόρεια κι έφτασαν στη Νέα Υόρκη για να απεργήσουν μαζί με τους εργαζόμενους στα Mc Donald's.
Και στην περίπτωση των μεγάλων αλυσίδων fast food τα οικονομικά μεγέθη αποδεικνύουν το μέγεθος της εκμετάλλευσης. Η στατιστική υπηρεσία Εργασίας σημειώνει πως οι επιχειρήσεις αυτές έχουν τα πιο χαμηλά ημερομίσθια στη Νέα Υόρκη. Από την άλλη πλευρά παρατηρείται αυξήση στις θέσεις εργασίας κατά 55% από το 2000 και αύξηση των κερδών τους κατά 130% τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Με 200 δισεκατομμύρια δολάρια ετήσιο τζίρο και τον μέσο ημερήσιο μισθό των υψηλόβαθμων στελεχών να φτάνει τα 25.000 δολάρια υπολογίζεται πως οι μισθοί των εργαζομένων καλύπτουν μόλις το 25% των αναγκών επιβίωσης.
διαβάζω στις Συλλαβές κι από εκεί επίσης αντλώ και τα δύο λινκ των αλληλέγγυων: Fastfoodforward.org και NY Communities For Change για στήριξη του ξεκινήματος απεργιών με αίτημα το αυτονόητο. Ζωή, όχι επιβίωση.
Και κλείνοντας ίσα που προλάβαμε να περάσουμε από την Αίγυπτο. Στη γεμάτη πλατεία Ταχρίρ οι διαδηλωτές αντιστέκονται στον πρόεδρο Μόρσι που πήρε την απόφαση να παραχωρήσει στον εαυτό του εξουσίες που δεν αμφισβητούνται ούτε από τη δικαιοσύνη, ενώ η Συντακτική Συνέλευση με πλειοψηφία των Αδελφών Μουσουλμάνων ψηφίζει εσπευσμένα το νέο Σύνταγμα της χώρας και το δημοψήφισμα επικύρωσής του είναι πλέον θέμα ημερών.
"Σε αυτό το κλίμα ρευστότητας και πολιτικών συγκρούσεων, με τον αιγυπτιακό λαό να αρνείται να παραμείνει θεατής, η επόμενη μέρα για την Αίγυπτο δεν έχει ακόμα καθοριστεί και οι ήσυχες μέρες δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα" καταλήγουν οι Συλλαβές και τα χαμένα παιδιά της χώρας του Ποτέ Ποτέ δεν παίρνουν τα μάτια τους από την πλατεία.
Ακούγονται τα κομμάτια:
1. Never by Orbital
2. Idioteque by Radiohead
3.Winter Fields by Bat For Lashes
4. The Sky Lit Up by PJ Harvey
5. Gun Has No Trigger by Dirty Projectors
6.Plastic Beach (Ft. Mick Jones & Paul Simonon) by Gorillaz
7. It Was You by How To Dress Well
8. Loner by Burial
9. Murder Weapon by Tricky
10. Ice Age by David Byrne & St. Vincent
11. A wolf at the Door by Radiohead
12. Fineshrine by Purity Ring
13. Babel ft. Martina Topley by Massive Attack
14. Dirty Money by Antibalas
15. Strange Mercy by St. Vincent
16. Laura by Bat For Lashes
17. Crazy to Love You by Leonard Cohen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου