29 Δεκεμβρίου 2012: Τα χαμένα παιδιά επιστρέφουν στη χώρα του Ποτέ Ποτέ!

29 Δεκεμβρίου 2012: Τα χαμένα παιδιά επιστρέφουν στη Χώρα του Ποτέ Ποτέ by Jaquoutopie on Mixcloud

Τελευταία χώρα του Ποτέ Ποτέ για το 2012 στο Radiobubble και δύο από τα χαμένα παιδιά επιτέλους έκαναν την εμφάνιση τους. Τόσο καιρό μου στέλνουν τις ανταποκρίσεις και τις εντυπώσεις τους, τραγούδια, λινκ και παρατηρήσεις από διάφορες χώρες αλλά αυτή τη φορά ήμασταν μαζί στο studio. Ο @mpatman από την Ισπανία και η @Κrotkie από το Βέλγιο πέρασαν για λίγες μέρες από την Αθήνα και  ήρθαν στη χώρα του Ποτέ Ποτέ φέρνοντας μαζί τους τραγούδια που συνέδεσαν με διάφορα γεγονότα της χρονιάς που τελείωσε. Ακούμε τις νότες και τους στίχους και τα δύο χαμένα παιδιά μας μιλούν για τα γεγονότα που έζησαν από κοντά και πως όλα συνδυάζονται.

Ο mpatman ξεκίνησε φουριόζος με το μουσικό μανιφέστο του CUP, της αριστερής, αντικαπιταλιστικής συνεργασίας που προσπαθούμε να την περιγράψουμε και καταλήγουμε στο να τονίζουμε ότι είναι μια συνελευσιακή πολιτική οργάνωση που κατέβηκε για πρώτη φορά στις καταλανικές εκλογές του Νοέμβρη και μπήκαν στο καταλανικό κοινοβούλιο.

Η Κrot ξεκινά αφιερώνοντας τραγούδι στον manikako μας και περνά ξαφνικά και με τη γνωστή της μαεστρία στις Βρυξέλλες και το γεύμα που παρέθεσε λόμπι σε κάστρο του Βελγίου στο οποίο συμμετείχαν γνωστοί οικονομικοί παράγοντες και αποτέλεσε την αφορμή για μια μεγάλη (για τα δεδομένα του Βελγίου) κινητοποίηση διαμαρτυρίας από την Committee Action Europe και μια εκτός προηγουμένου, για τα δεδομένα του Βελγίου επίσης, καταστολή με δεκάδες συλλήψεις

Και μετά περνάμε στην ιστορία του Joan και την στάση του απέναντι στην φρανκική δικτατορία που συνδέθηκε με την γεμάτη αγώνες και κινητοποιήσεις χρονιά στην Ισπανία, στην εκτός ελέγχου εξουσία των τραπεζών και τα συνεχή bailout της Dexia, στη γενική απεργία που κράτησε εβδομάδες στη Βαρκελώνη το 1919 απέναντι στην εταιρία ηλεκτρισμού La Canadiense και με άλμα στις δύο γενικές απεργίες που γίναν φέτος στην Ισπανία.

Κι από εκεί στην συναυλία αλληλεγγύης στους αναρχικούς αντιφασίστες στο Σπόρτινγκ, στην απεργία των ανθρακορύχων στις Αστούριες και την τέχνη που ξεπηδά απ' τους αγωνες, στην Αθανασία του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, την ελευθερία, την αυτοδιάθεση και την καταστολή.

Κι ύστερα στις ελληνικές εκλογές, στις βάσκικες εκλογές και το Αριστερό Αυτονομιστικό Κόμμα, στην κόλαση που δεν θα φοβηθούμε, το κράτος, το δομημένο ή μη κίνημα, τις κάθετες ιεραρχικές δομές και τη σχέση τους με τη γραφειοκρατία, τον έρωτα, τον Σαββόπουλο και τον Νταλάρα, το φαινόμενο Λοβέρδος στην πολιτική.

Και για τη Μαριναλέδα και τα “προλεταριακά ψώνια” του Sindicato Andaluz de Trabajadores (SAT) και του Γκορντίγιο σε αλυσίδα σουπερμάρκετ που έκαναν αίσθηση στην Ισπανία, το θρησκευτικό συναίσθημα, τον “δραγουμάνο” λαό και τι ορίζει ο καθένας μας με τη λέξη, τις μεγάλες κινητοποιήσεις στην Ελλάδα, τους τεχνοκράτες και το ισπανικό Μνημόνιο, τους έφηβους της Εργατικής Λέσχης στη Νέα Σμύρνη, στη μουσική άλλων δεκαετιών και τις εμμονές μας, μια συναυλία στην Ισπανία που πήρε θέση για το χρέος.

Τα τρία τελευταία τραγούδια είναι για τον καθένα κάτι διαφορετικό... για τον Λεοπόλδο, για να μη μας λένε και μελό, για τη θάλασσα...

Ακούγονται τα τραγούδια:

1. Orbital – Never
2. CUP – CUP
3. Modena City Ramblers – I Cento Passi
4. Lluis Llach – Damunt D'Una Terra
5. Joy Division – She Lost Control
6. Rolando Alarcón – A La Huelga
7. Γιώργος Μεράντζας – Δίκοπη Ζωή
8. Spanta La Xente – Dies De Barrica
9. Μελαγχολικό Εμβατήριο – Μανώλης Μητσιάς
10. BEC – Bildu Gara Bildu
11. The Decemberists – This Is Why We Fight
12. Διονύσης Σαββόπουλος – Παράγκα
13. Reincidentes – Andalucia Entera
14. Μανώλης Μητσιάς – Τσάμικος
15. Los Punsetes – Los tecnócratas
16. Τhe Smiths – There's a Light That Never Goes Out
17. The Dandy Warhols – Get Off
18. Love Of Lesbian – Incedios De Nieve
19. Φοίβος Δεληβοριάς – Είμαι Γυφτάκι
20. Savages – Husbands
21. Florence and The Machine – That's What the Water Gave Me

υ.γ.
Μετά την εκπομπή μου ήρθε ένα μήνυμα και μια ζωγραφιά. Την αγαπήσαμε και οι τρεις μας και κάποια στιγμή θα την εμφανίσουμε εκεί που δεν θα το περιμένει ο δημιουργός της.
J.U.