Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

«Είμαστε ευαίσθητοι κι όχι σαν τα μούτρα σας» #London Kills me

Παραφυλάμε πίσω από τις γέφυρες του Τάμεση και κρυφακούμε έναν άγνωστο που ψιθυρίζει ευχές, μπαίνουμε κρυφά σε άγνωστα δωμάτια και σε ξένες σκέψεις, κρυφοκοιτάζουμε τις ζωές κάποιων παράξενων εραστών, αναρωτιώμαστε πώς γίνονται οι επαναστάσεις στις μητροπόλεις, ποιες γυναίκες μένουν για πάντα στη σκέψη ενός άντρα και ποιοί άντρες συγκινούν χωρίς καν να το ξέρουν μια γυναίκα. Όλα αυτά, μέσα στους πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου - μιας πόλης που δεν κοιμάται ποτέ. Ακούμε μουσικές που μας ταξιδεύουν σε άλλους τόπους, μακρινούς, και εκμηδενίζουμε τις αποστάσεις ανάμεσα σε αισθήματα, σκέψεις, φαντασία και πραγματικότητα.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου