danger.few εκπομπές #33, #34, #35

#35 Πώς κουμπώνουν καμιά φορά τα πράγματα! Πριν δεκαπέντε χρόνια, 28.11 του 2001,εγκαινιάσαμε τη διαδικτυακή παρουσία μας ως HappyFew και πριν από δέκα χρόνια, 28.11του 2006, ξεκινήσαμε την περιπέτεια DangerFew … οπότε στη χτεσινή εκπομπή το γιορτάσουμε και ραδιοφωνικά! 

Που σημαίνει, ΔΩΡΑ για πέντε ακροατές μας! Ένα αντίτυπο του φοβερού ημερολόγιου του Αλεξάντερ Μπέρκμαν, Ο μπολσεβίκικος μύθος, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ! Μια καταλυτική και συγκινητική μαρτυρία από τη συμμετοχή του σημαντικού εκείνου αναρχικού στη μεγάλη ρώσικη επανάσταση, από την οποία διαβάσαμε λίγα ενδεικτικά αποσπάσματα. Κι ένα τεύχος του ΦΡΜΚ, του αγαπημένου μας περιοδικού διερεύνησης του ποιητικού φαινομένου με σπουδαία ελληνική και ξένη ποίηση, εικαστικές σελίδες και διαλεχτά κείμενα κριτικής. 

Και βέβαια, η συζήτηση γύρω από το περιεχόμενο και τη μορφή ενός μη-χρησιμοθηρικού πνεύματος, συνεχίζεται... 
  #34. Φοβερό αερόπλανο και γκαγκάν τζιπάκια, αλλά εμείς έχουμε άλλα στο μυαλό μας! Η δεύτερη εκπομπή της φετινής σεζόν ξεκινάει σε χαλαρό ρυθμό με αυστηρή(ακρίβεια απόκλισης λίγων νανοχιλιοστών) ανάλυση της λεγόμενης νεοφιλεύθερης παγκοσμιοποίησης, την οποία και αποχαιρετά με το Θείο Τραγί, περνάει αμέσως μετά στη συζήτηση για τη διαμάχη μεταξύ στρατευσης και αυτοέκφρασης, η οποία σκίζει τα σωθικά (και) της σημερινής Τέχνης κι ανοίγεται από εκεί στο θεμελιακότερο ζήτημα της σχέσης μεταξύ έκφρασης-δράσης-ποιητικής του υποκειμένου, με το σχολιασμό μιας παλιάς συζήτησης μεταξύ Ζαν-Πιέρ Βερνάν και Ζακ Λε Γκοφ υπό τους ήχους μιας απίθανης μουσικής, από την οποία δεν λείπουν ούτε οι Can! Βαριά ονόματα, κρατηθείτε γερά!
 
#33. Εισαγωγή-κατακλυσμός στα θέματα του νέου κύκλου. Ο επερχόμενος ζόφος. Από το Τι να κάνουμε; στο Ε, και τι να κάνουμε; Σε καιρούς ευμάρειας, λέει, ο λαός παθητικοποιείται ενώ σε καιρούς κρίσης υπερσυντηρητικοποιείται! Και πότε κάνει ξαστεριά ρε σύντροφοι; 

Ζίου ζίτσου απάντηση στο «επιχείρημα» ότι για να κάνεις συνεπή κριτική στο Σύστημα πρέπει είτε να ζεις στις βουνοκορφές και να τρως ρίζες, είτε σε χαρτόκουτα άστεγος στην πόλη.

Από τα σούπερ-υποκείμενα της συνωμοσιολογίας, που σχεδιάζουν την ιστορία όπως τα συμφέρει, στις σούπερ-δομές των στρουκτουραλομεταδομιστών, που κάνουν ακριβώς το ίδιο άνευ υποκειμένων at all! Τελικά ποιος κάνει την ιστορία; Και ποιος ή ποια τελοσπάντων έντυνε τον Miles Davis; Όλα στο φως! Μια εκπομπή  προθέρμανσης με εκπληκτική μουσική!